Iugurtha, ubi primum adolevit, pollens viribus, decora facie, sed multo magis ingenio validus, non se luxui atque inertiae corrumpendum dedit, sed, ut mos gentis illius est, equitare, iaculari, cursu cum aequalibus certare et, cum omnes gloria anteiret, omnibus tamen carus esse: praeterea pleraque tempora in venando agere, leones atque alias feras primus ferire, plurimum facere, minumum ipse de se loqui. Quibus rebus Micipsa rex, tametsi initio laetus fuerat existimans virtutem Iugurthae regno suo gloriae fore, tamen postquam adulescentem praestantiorem suis liberis intellexit, vehementer ea re permovebatur. Terrebat eum natura hominis, avida imperii et praeceps ad explendam animi cupidinem, praeterea aetas sua provecta et prima liberorum suorum. Neque eum effugiebant Numidarum studia in Iugurtham accensa, ex quibus, si talem virum dolo interfecisset, timebat ne qua seditio aut bellum oriretur.